آمد اما بی صدا خندید و رفت

                          لحظه ای در کلبه ام تابید و رفت

                          آمد از خاک زمین اما چه زود

                          دامن از خاک زمین برچید و رفت

                          دامن از چشمان من پنهان نمود

                          از نگاهم راز ها فهمید و رفت

                          گفتم این جا روزنی از عشق نیست

                          پیکرش از حرف من لرزید و رفت

                          گفتم از چشمت بیافشان قطره ای

                          ناگهان چون چشمه ای جوشید و رفت

                          گفتمش من را مبر از خاطرت

                         خاطراتش را به من بخشید و رفت