آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت ..... در این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت .... خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد .... تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت 

مردم این زمونه مثل گل انارند از دور جلوه دارند از نزدیک بو ندارند

معلم گفت الف : گفتم او معلم گفت ب : گفتم با او معلم گفت پ : گفتم پیش او معلم گفت ج : خواستم بگویـم جدایی گفت : دیـگر بس است

هیچ وقت پلهای پشت سرت رو خراب نکن اگه تونستی یکی از این پلها رو نگهدار یه روزی به دردت می خوره

شب ها چراغ دلت رو روشن بزار تا فرشته ها راه پاکی رو گم نکند شبهای بی فرشته سنگین میگذره مثل شبهای بی تو